چرا مردان سلامت خود را جدی نمی گیرند؟

چرا مردان سلامت خود را جدی نمی‌گیرند؟

چرا مردان کمتر به پزشک مراجعه می‌نمایند؟

آمارهای سلامت جهانی نشان می‌دهد که مردان به اندازۀ زنان به سلامت خود اهمیت نمی‌دهند، و بسیار کمتر از بانوان برای درمان بیماری‌های خود با چكاپ کردن به دکتر مراجعه می‌نمایند.

با اینکه هر ساله نیاز به چکاپ‌های عمومی برای هر شخصی وجود دارد، اما عموم آقایان فکر می‌کنند که سالم هستند، و نیازی به بررسی وجود ندارد. دلیل این امر می‌تواند عامل “ترس” باشد و یا با گرفتن خون و آزمایشات پزشکی، راحت نباشند. شاید عامل بعدی این باشد که آقایان می‌خواهند همواره به اندازۀ کافی قوی باشند، و بتوانند همه چیز را به درستی و تنهایی کنترل و اداره نمایند. بنابراین در مراجعات به پزشک با موانع فکری و سنتی بسیاری روبه‌رو هستند، چرا که از نگاه فرهنگ ایرانی مرد باید قوی و محکم باشد.

از کودکی، زمانی که یک پسر بچه آسیب می‌بیند و در واکنش طبیعی به درد می‌گرید، به او می آموزند “مرد که گریه نمی کند!” از این رو نادیده‌گرفتن بیماری، درد و مشکل، به نوعی آسیب فرهنگی است، و مردان باید خود را قوی نشان داده و شرایط سخت خود را انکار نموده، در صدد رفع و درمان آن برنیایند. اما زنان به این علت که از نگاه بسیاری از افراد با فرهنگ ما، جنس ضعیف‌تر دیده می‌شوند، از خود آسیب‌پذیری بیشتری نشان داده‌اند، بیماری خود را پنهان نمی‌کنند، بلکه با دیگران در میان می‌گذارند. در واقع زنان عادت دارند جزئیات زندگی خود را با دوستان و خانواده در میان بگذارند، اما اکثر مردان مشروط بر عدم احساساتی بودن، حتی با نزدیک‌ترین اشخاص زندگی خود، دردهایشان را به اشتراک نمی‌گذارند و این امر برای ایشان یک چالش بزرگ است. این امر هم در مورد سلامت بدني و هم سلامت روان صادق است. بیماری‌های روحی و روانی که امروزه بسیار شایع است، نمودی دیگر از این پنهان‌سازی احساسات و دردهای فروخورده است که اگر بیان می‌شدند، می‌توانستند شفا یابند. اغلب گفته شده که آقایان حرف‌های خود را درون خویش می‌ریزند و این امر باعث استرس، افسردگی، خشم‌های فروخورده و انواع رفتارهای نامتعادلی خواهد بود که منشأ آن عدم بروزدهی به موقع حرف دل ایشان است. اما کلام خدا می فرماید: “اگر کسی از شما بیمار است، مشایخ کلیسا را فراخواند، و آنها برایش دعا کنند و به نام خداوند او را با روغن تدهین نمایند. دعای با ایمان، بیمار را شفا می‌بخشد و خداوند او را برمی‌خیزاند، و اگر گناهی کرده باشد، آمرزیده می‌شود. پس نزد یکدیگر به گناهان خود اعتراف کنید و برای یکدیگر دعا کنید تا شفا یابید ( رساله يعقوب 5: 14 – 15 ).

بسیاری از آقایان نمی‌خواهند به بیماری خود اذعان نمایند، چون آن‌را نشانه ضعف خود می‌دانند، اما مطابق الگویی که کلام خدا نشان می‌دهد، باید به فکر درمان بیماری خود بوده و آن را با خدا، دیگران و پزشک درمیان گذاشته و درصدد صحت و سلامت خود بکوشند.

تغییر نگرش مردان به مقولۀ سلامتی و مراقبت از خود

در این راستا حقیقتی که باید بدانیم اینست که بدن شما معبد و مسکن روح القدس است که در شما ساکن است و او را از خدا یافته‌اید و دیگر از آن خود نیستید، به بهایی خریده شده‌اید، پس خدا را در بدن خود تجلیل کنید (اول قرنتیان 6: 19 – 20). پس مسکن روح القدس را باید سالم و تندرست نگاه دارید تا در فرصت زندگی که خدا بخشیده، اجازه دهید روح خدا زندگی‌های دیگران را از طریق شما محبت و لمس نماید. اگر شما از خود مراقبت نکنید و به فکر سلامت خود نباشید، چگونه می‌توانید مأموریتی که خدا به شما واگذارده را به انجام رسانید؟ آیا حاضرید از هیکلی که خدا به واسطۀ روحش در آن سکونت گزيده (افسسیان2 : 22)، مواظبت نموده و حاميلن جلال خدا باشید؟ آیا نمی‌دانید که معبد خداييد و روح خدا در شما ساکن است؟ اگر کسی معبد خدا را خراب کند، خدا او را هلاک خواهد کرد، زیرا معبد خدا مقدس است و شما آن معبد هستید. (اول قرنتیان 3: 16 – 17)

بخش کاربردی مقاله : چطور می‌توانم به بهبود سلامت خودم کمک نمایم؟

–برای شروع، مدیریت وزن می‌تواند قدم مثبتی برای سلامتی شما باشد. ورزش‌نکردن به طور منظم، استفاده از دخانيات، داشتن استرس‌های طولانی مدت، داشتن سابقۀ خانوادگی بیماری‌های قلبی، فشارخون، کلسترول یا قند خون، خطراتی هستند که اکثریت آقایان با آن مواجه می‌شوند و سلامتی ایشان را به مخاطره می‌اندازد. پس با ثابت نگاه‌داشتن وزن نرمال و سالم می‌توان به پیشگیری بسیاری از بیماری‌ها کمک نمود.

– قدم بعدی ارجحيت قائل‌شدن برای سلامت خود، بر سایر مشغله‌های دیگر کاری یا خانوادگی است. حتی به علت کمبود منابع مالی و يا صرفه‌جویی کردن، درمان خود را به تأخیر نیاندازید و به خاطر داشته باشید که مهمترین ثروت شما، سلامتی شماست.

– باید شفافیت بیشتری در زمینۀ وضع جسمانی، روحی و روانی خود داشته باشید. هیچ‌کس در برابر استرس و بیماری مصون نیست، اما هر ضعف و دردی باید درمان شود، نه اینکه به حال خود مسکوت واگذارده شود. به یاد داشته باشید که نشان‌دادن آسيب‌پذیری، علامت ضعف شما نیست و باعث از دست‌رفتن اقتدار شما نمی‌شود.

گفتگو با دیگران (همسر، دوست یا خانواده) می‌تواند برای وضعیت سلامت شما تأثیرگذار باشد، و همدلی، رفاقت و حمایت ایشان برای شما قوت قلبی باشد. نبود اینگونه ارتباطات دوستانه و صمیمی، باعث می‌شود که شما به درمان‌های موقت نظير الكل یا دخانیات روی آورده و سعی نمایید مشکل جسمی یا روحی و روانی خود را با آن تسکین دهید و این امر بیشتر شما را به انزواجویی و بیماری‌های دراز مدت مبتلا خواهد نمود.

بیماری و مشکل شما هر چه که باشد از لحاظ پزشکی برای آن درمانی هست. ضمناً به یاد داشته باشید که خداوند خود را در کلامش یهوه رافا به معنی پزشک اعظم معرفی نموده است. پس برای دریافت شفای خود ایمان داشته باشید که به عنوان فرزندان، شفا نان شماست، و از زخم‌های مسیح شفا يافته‌اید ( اول پطرس24:2 )

در پایان باز هم خاطر نشان می‌سازم که سلامتی شما بالاترین اهمیت را دارد، و بر خانواده، کار و روابط شما تأثیرگذار است و تشويقتان می‌کنم که حافظ سلامت خود بوده و نحوۀ زندگی سالم را برای خود برگزینید.

ماندانا کی‌پور