کتاب مقدس و جایگاه زن – قسمت دوم

در مقالۀ قبل به نقش و جایگاه زن از نگاه عیسی پرداختیم و در این مقاله با توجه به رسالات پولس رسول این مقولۀ مهم را ادامه خواهیم داد.  

یکی از مسایل و مناقشاتی که دستاویز برخی از کلیساهای امروز شده است، حذف زنان از مشارکت‌ها و خدمات کلیسایی با استناد به برخی دستورات پولس رسول در رسالاتش می‌باشد. این افراد بدون درنظرگرفتن زمینه‌های فرهنگی و اقتضائات عصر نویسنده، سعی در تعمیم کلیّت امور به زمان خود را دارند که پُر اشکال می‌باشد، در حالیکه خود پولس رسول در رسالات خویش از مشارکت و همکاری زنان در پیشبرد ملکوت خدا و اعلام خبر خوش انجیل، قدردانی و حمایت می‌کند. (رومیان۱۶: ۳،۶،۱۲ و فیلیپیان۴: ۲-۳)

حتی تعلیم وی بر برابری زن و مرد در غلاطیان۳: ۲۸ مشهود است؛ (هیچ ممکن نیست که یهود باشد یا یونانی و نه غلام و نه آزاد و نه مرد و نه زن، زیرا که همه شما در مسیح‌عیسی یک می‌باشید).

یک فرد یهودی همیشه در رازگاهان صبحگاهی خود، خدا را شاکر بود که یک غیریهودی و یا برده و زن آفریده نشده است و این دیدگاه تبعیض‌آمیز را از تثنیه ۷: ۶  (یهوه خدایت تو را برگزیده است تا از جمیع قوم هایی که بر روی زمین اند، قوم مخصوص برای خود او باشی) و ۱۴: ۱ و ۲ (شما پسران یهوه خدای خود هستید … زیرا تو برای یهوه، خدایت، قوم مقدس هستی و یهوه تو را برگزیده است تا از جمیع امتهایی که برروی زمین اند به جهت او قوم خاص باشی) به غلط برداشت نموده بود.

مطابق این آیات، آنچه که در کنار فیض گزینش خدا، پررنگ می‌نماید، رسالت و وظیفه ایست که خدا بر قوم یهود نهاده بود و نه برتری قومی و نژادی. وظیفه خطیری که قوم در طول تاریخ زیستن خود در میان دیگر اقوام، به جهت شناساندن یهوه خدای خود، کوتاهی نموده و با ردّ عیسی مسیح، درک ناقص و اشتباه و انسانی خود را بر اراده خدا ارجح دانسته و می‌دارند. درحالیکه کلام خدا قوم برگزیده را قومی سرکش و شرور معرفی می‌نماید؛ حتی به وقت گزینش، چراکه آنچه که اعلی است، فیض خداست که درین قوم عمل می نماید تا از طریق این قوم به دیگر اقوام شناسانده شود.

در ادامۀ مطلب، برخی با قبولِ برابری زن و مرد، ملاحظاتی را در خدمات و وظایف طرفین مدنظر می‌گیرند. اگرچه این تفکر اشتباه نیست اما در بُعد افراطی خود نباید ممانعتی از کار روح در بکارگیری و خدمت زنان باشد. برخی پیرو تعالیم پولس نقش رهبری و نبوتی زنان را در کلیساها غیر کتاب‌مقدسی می‌دانند در حالیکه همان آیات بروشنی گواه براین است که زنان در کنار مردان از این عطیه می‌توانند بهره‌مند باشند. 

به طور مثال در نامۀ اول پولس رسول به قرنتیان ۱۱: ۵ نوشته شده: “اما هر زنی که سر برهنه دعا یا نبوت کند، سر خود را رسوا می‌سازد، زیرا این چنان است که تراشیده شود” این آیه هیچ عدم تأییدی بر امکان عطیه نبوتی زنان در کلیسا ندارد و تنها بر لزوم حفظ ارزشهای فرهنگی جامعه و کلیسا عصر خود دارد.

همانطور که در کتاب یوئیل ۲: ۲۸ وعده خدا را می‌خوانیم: “در ایام آخر از روح خود بر تمامی بشر فرو خواهم ریخت. پسران و دختران شما نبوت خواهند کرد.”  

و درا ادامه پولس می‌نویسد؛ “لیکن زن از مرد جدا نیست و مرد هم جدا از زن نیست درخداوند. زیرا چنانکه زن از مرد است، همچنین مرد نیز بوسیله زن، لیکن همه‌چیز از خدا.” (اول قرنتيان ۱۱: ۱۱، ۱۲)

در خاتمه، شناخت جایگاه زن توسط مردان، امکان شراکت بهتری را در کلیساها و مشارکت‌ها فراهم می‌نماید و می‌تواند باعث جلال نام خداوند گردد.

درک این مهم ضروریست، که زن و مرد در منظر الاهی نیکو و برابر آفریده شده‌اند و تفاوت‌های کارکردی در ایشان، همچون اتصالی درگیرکننده،مکمّل و مستحکمی است که تنوعی زیبا را در خدمات مقدسین به نمایش می‌گذارد.

این مطلب را با تشبیه زیبایی از خواهر و معلم مبارک، خواهر گرته Grethe که سالیانی را در کشور زیبای مالزی توفیق همخدمتی با ایشان و همسرشان شبان هانس را داشتم به پایان می‌برم که؛ مرد سر خانواده و زن خویش است، و این برتری جنسیتی نیست بلکه مسئولیت خطیریست که چه بسا برخی زن‌ها از برخی مردان حتی بتوانند بهتر انجام دهند، اما اگر مرد سر است، زن بسان “گردن” است که زاویه دید و نگاه او را وسعت می‌بخشد.

رادمرد