مزاحمت های خیابانی نسبت به زنان و نقش مردان نظاره گر
در پژوهشی که خبرگزاری ایسنا نقل نموده، از ۳۸۰ مردی که مورد پرسش قرار گرفته اند و در شهر تهران، تنها ۱۸ نفر از مردان اعلام کرده بودند که برای زنان مزاحمت ایجاد نکرده‌اند!
چنین دامنه گسترده ای از آزار و مزاحمت برای بانوان در جامعه ایران جای درنگ، هشدار و کار جدی دارد.
به نظر من این نشان از تبدیل آزار زنان در اشکال مختلف آن به یک هنجار و فرهنگ قالب می‌دهد، شرایطی که بدیهی و طبیعی تلقی شده و حاکمیت قانون و اخلاق را سخت به سخره می کشد.
برداشت های مردسالارانه از روابط زنان و مردان و اندیشه ای که گمان دارد زنان برای مردان و خدمت به ایشان خلق شده اند از جمله منشاء های این رویه جنگل وار هستند.
بی گمان یکی از دلایل شیوع مزاحمت های خیابانی شایع در فرهنگ و جامعه ما ناشی از احساس حاشیه امنیتی است که مردان آزارگر از آن برخوردارند یعنی نه تنها پلیس و دستگاههای انتظامی زیربط در این مورد از حساسیت و کارایی کافی برخوردار نیستند بلکه مردان و زنان دیگری که شاهد چنین آزارهایی هستند، واکنش درخور توجهی به آن نشان نمی دهند و بهتر است بگوییم گاهاٌ در یک نگاه عافیت طلبانه، کاملا بی توجه از این مسئله عبور می‌کنند و حتی نگاه سنگین خویش را نیز شامل حال فرد آزار گر نمی‌کنند.
بدین ترتیب نه تنها فرد آزارگر با خیال راحت به آزارهای خود ادامه می‌دهد بلکه با اتکا به این حاشیه امنیت بر تعداد آزاردهندگان به بانوان در جامعه ما افزوده نیز می‌گردد.
دعوت این نوشته آن است که به ویژه مردان نسبت به این امر حساس باشند و واکنشی ولو چشمی و لفظی به مرد آزارگر نشان دهند تا از حجم سنگین و مکرر آزارهایی که یک زن در خیابان‌ها و کوچه های کشورمان می‌بیند کاسته شود.
این فرهنگ سکوت است که دستان فرد آزارگر را باز و گشوده می‌گذارد.
باور کنید تفاوت یک کشور پیشرفته و متمدن با کشوری غیر پیشرفته از جمله در این نیز هست که بانوان آن جامعه تا چه اندازه از حرمت و شان برخوردارند و چقدر در کوچه ها و خیابانهای کشورشان احساس امنیت می‌کنند و این شرایطی نیست که تنها برقراری آنرا از دولتها خواهان باشیم (هرچند که نقش دولتها و حکومت‌ها نیز در این مورد به ویژه در فرهنگ سازی قابل توجه است) بلکه فرهنگ، رویه و نوع واکنشی است که هر یک از ما در تقویت یا تضعیف این بستر آزارگری پیشه کرده ایم.
رادمرد – شهاب امینی
Visits: 1264