ما به عنوان مسیحیان، اغلب در مورد ازخودگذشتگی، محبت بیشتر داشتن، وفادار بودن، مفیدتر بودن و … صحبت می‌کنیم اما غالباً فراموش می‌کنیم که مراقبت از خودمان نیز بسیار مهم است. گاهی آنقدر مشغول خدمت‌رسانی به دیگران اعم از خانواده، دوستان و همکاران، اعضای کلیسا و … می‌شویم که خودمان را از یاد می‌بریم. در انجیل متی ۲۲: ۳۷ – ۳۹ عیسی‌مسیح دو حکم بزرگ را اینگونه تعریف کرد: “خداوند خدای خود را با تمامی دل و با تمامی جان و با تمامی فکر خود محبت نما”. این نخستین و بزرگترین حکم است. دومین حکم نیز همچون حکم نخستین است: “همسایه‌ات را همچون خویشتن محبت نما.” طبق این دو حکم، برای محبت‌کردن خدا، دل و جان و فکر ما باید سالم باشد؛ همانطور که پولس رسول در نامه به رومیان ۱۲: ۱ عبادت معقول را تقدیم‌کردن بدنهای خود همچون قربانی زنده و مقدس و پسندیدۀ خدا تعریف کرد. بنابراین باید از دل و جان و فکر خود مراقبت کنیم تا بتوانیم قربانی نیکو و بی‌عیب به حضور خدا باشد.
همچنین در حکم دوم، عیسی‌مسیح از ما خواست که همسایه‌مان را همچون خودمان محبت کنیم و باز به این معناست که لازمۀ محبت به همسایه این است که در وهلۀ اول محبت‌کردن به خودمان را تمرین کنیم. گاهی فکر می‌کنیم محبت به خود، به معنای خودخواهی و خودپسندی است اما کلام خدا با ارائه تعریف درست از محبت(اول قرنتیان باب ۱۳)، ما را از این تفکر به دور نگه میدارد.
در انجیل لوقا ۱۰: ۴۱ – ۴۲، می‌خوانیم که مارتا سخت مشغول پذیرایی از میهمانان بود در حالیکه خواهرش مریم کنار پاهای خداوند نشسته بود و به سخنان او گوش می داد و عیسی‌مسیح به مارتا گفت: “مارتا! مارتا! تو را چیزهای بسیار نگران و مضطرب می‌کند، حال آنکه تنها یک چیز لازم است؛ و مریم آن نصیب بهتر را برگزیده، که از او بازگرفته نخواهد شد.” شاید به نظر ما، انتخاب مریم نشانۀ خودخواهی و تنبلی او باشد اما مریم نیاز خود را در این می‌دید که فارغ از کارهای انجام ندادۀ آن روزش، با نشستن نزد پاهای مسیح آرام بگیرد و روحش را خوراک دهد اما مارتا بدون توجه به نیازش، با تشویش و اضطراب در فکرِ خدمت‌رسانی و برآوردن نیاز دیگران بود. ما چقدر به نیازهای خودمان توجه داریم؟ و چقدر با استرس و نگرانی، در پیِ رفع نیازهای دیگران هستیم و خودمان را فراموش می‌کنیم؟
در عین نیازهای مشترکی که ما انسانها داریم، گاهی در شرایط خاص نوع نیازهای ما با هم متفاوت است. به سادگی از خداوند بپرسید: “در حال حاضر بیشترین نیاز برای مراقبت از خودم چیست؟” شاید نیاز شما خواب کافی، استراحت و رفتن به طبیعت باشد، و یا دعوت‌کردن خود به یک چای یا قهوه در یک محیط دنج و آرام. شاید انجام فعالیت‌های ورزشی، صرف وقت با خانواده و دوستان، تماشای یک فیلم خوب، خواندن یک کتاب مورد علاقه، رسیدگی به نوع تغذیه نیاز فعلی شما باشد.
گاهی ما به احتیاجات جسم و روح خود، نگاه مذهب‌گونه داریم و به اشتباه فکر می‌کنیم که خدا هم فقط و یا بیشتر به نیازهای روحانی ما توجه دارد؛ در حالیکه در کتاب اول پادشاهان باب ۱۹ در مورد زندگی ایلیا، نبی خدا، می خوانیم که در برهه‌ای از زندگیش دچار افسردگی شدید شد و با درخواست مرگ خود از خداوند، پا به بیابان گذاشت. در مقابل، فرشته‌ای او را لمس کرد و بدو گفت: “برخیز و بخور.” چون نگریست، اینک کنار سرش قرص نانی پخته بر سنگهای داغ، و کوزه‌ای آب بود. پس خورد و نوشید و باز دراز کشید. فرشتۀ خداوند بار دوم بازگشته، او را لمس کرد و گفت: “برخیز و بخور، زیرا سفری دراز در پیش داری.” پس برخاسته، خورد و نوشید، و با نیروی آن خوراک، چهل شبانه‌روز راه پیمود تا به حوریب، کوه خدا رسید”(۱۹: ۵ – ۸ ). این آیات بوضوح به ما نشان می‌دهد که قبل از اینکه خدا با ایلیا در ارتباط با مشکل ایجادشده سخن بگوید و او را برای انجام مأموریتی بفرستد، به نیاز او برای خوراک و استراحت توجه کرد و خودش برای او تدارک دید.
برادر عزیز، لحظاتی را در خلوت برای خودت وقت بگذار و از خدا سؤال کن تا دید واضحی از نیاز واقعی‌ات را به تو ببخشد. حتی می‌توانی لیستی از این نیازها را تهیه کنی و ببینی چطور می‌توانی به آنها پاسخ دهی. شاید در این مسیر نیاز به مشورت و کمک دیگران و برنامه ریزی داشته باشی. اما اولین قدم این است که به نیاز واقعی‌ات واقف شوی. در مقالۀ بعدی، به ادامۀ این مطلب خواهیم پرداخت.
رضا فروتن
Visits: 1815